وقف، صدقه‌ای همراه با صفت ثبوت و استمرار و یکی از مصادیق بارز مشارکت در حل معضلات اجتماعی با انگیزه‌های معنوی است. این سنت حسنه همواره در مقاطع مختلف دارای آثار فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای جامعه اسلامی بوده و پشتوانه اقتصادی اهداف متعالی اسلامی انسانی است. افزایش نقش پول در زندگی اجتماعی و ظرفیت‌های ویژه آن، این سئوال را مطرح می‌سازد که وقف پول چه حکمی دارد و در منابع فقهی شیعی و عامه چگونه به آن پرداخته‌ شده است.  با بررسی مجموع اقوال فقهای شیعه، زیدیه و اهل تسنن این نکته آشکار گردید که قول مشهور در مبحث وقف پول، عدم جواز آن می‌باشد لیکن جمهور مالکیه و اکثر احناف وقف درهم و دینار را از حیث ابزار مبادله بودن با توجه به امکان جایگزین شدن بدل از اصل، به منظور تجارت و هزینه کردن سود آن در کارهای خیر و عام المنفعه و یا قرض دادن، جائز می‌دانند.