با من

ان بکاء للحسین یحط الذنوب جمیعا

یک نفر گفت خنجرش با من

دیگری گفت حنجرش با من

هرکسی یک هدف نشانه گرفت

حرمله گفت اصغرش با من

حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه و علی آبائه و اولاده المعصومین آلاف التحیه و الثناء)

کانَ دُعـاءُ الْحُسَـیْنِ بْنِ عَلىٍّ علیهماالسلام: اَللّهُمَّ ارْزُقْنىِ الرَّغْـبَةَ فِى الاْخِرَةِ، حَتّى أَعْرِفَ صِدْقَ ذلِکَ فى قَلْبى بِالزَّهادَةِ مِنّى فى دُنْیاىَ، اَللّهُمَّ ارْزُقْنى بَصَرا فى أمْرِ الاْخِرَةِ حَتّى أَطْلُبَ الْحَسَناتِ شَوْقا، وَ اَفِرَّ مِنَ السَّیِّئاتِ خَوْفا یا رَبِّ.

از دعاهاى امام حسین علیه السلام این بود که: خدایا! شوق به آخرت عطایم کن تا از بى رغبتیم به دنیا صدق آن را بشناسم. خدایا! چشم بصیرت در امر آخرت روزیم فرما تا با شوق دنبال خوبیها رفته و از گناهان گریزان شوم.
 

بوسیدن عتبه مقدسه

آیت الله مکارم شیرازی با ارائه مستنداتی بر پایه قرآن و روایات به برخی پرسش ها در مورد بوسیدن و لمس کردن در و دیوار و ضریح معصومین و امام زاده ها می نگارد

سؤال: بوسیدن و لمس کردن در و دیوار و ضریح معصومین و امام زاده ها چه حکمی دارد؟

پاسخ: درباره بوسیدن و لمس کردن در و دیوار و ضریح معصومین و امام زاده ها و اشیای متعلق به آنان باید گفت: این کار نه تنها بدعت و حرام نیست بلکه به دلیل متبرک بودن آنها ریشه در رفتار پیامبران پیشین نیز دارد. در قرآن مجید آمده است که وقتی حضرت یوسف خود را به برادرانش معرفی نمود و آنها را مورد عفو و بخشش قرار داد، به آنها گفت: «اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هذا فَأَلْقُوهُ عَلی وَجْهِ أَبِی یأْتِ بَصِیراً»؛ (پیراهنم را با خود نزد پدرم ببرید و بر صورتش افکنید تا دیدگانش بینا گردد). سپس در جای دیگری از همین سوره آمده است: «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً»؛ (چون مژده دهنده نزد پدر آمد، پیراهن را بر صورت پدر افکند و یعقوب بینایی خود را بازیافت). 

آیا می توان رفتار این دو پیامبر الهی- یوسف صدیق که توصیه به مالیدن پیراهن بر چشمان پدرش نموده و یعقوب که آن را انجام داده است- را شرک به خدا و حرام دانست؟ آن هم داستانی که از زبان قرآن مجید نقل شده است؟

سلوک خانوادگی امام رئوف

از وجوه سبک زندگی، رفتار با خانواده و نوع تعامل با اهل خانه است. از همین رو گزارش هایی از تعامل و سلوک رفتاری حضرت امام رضا علیه السلام با اهل و عیال در تاریخ ذکر شده است که هریک از آنها می تواند الگوی رفتاری ما با خانواده باشد.

۱- در روایتی امام ع از پیروان خویش می خواهند برای ایجاد گشایش در زندگی و رفاه اهل خانه بکوشند: «صاحبُ النّعمةِ یَجِبُ انْ یُوَسّع علی عیالهِ؛ افرادی که از نعمتی برخوردارند باید بر زن و فرزند خود گشایش دهند)»

۲-و درکلام دیگر می فرمایند:((ینْبَغِی لِلرَّجُلِ أَنْ یوَسِّعَ عَلَی عِیالِهِ لِئَلَّا یتَمَنَّوْامَوْتَه:شایسته است مرد بر اهل خانه (از لحاظ مخارج زندگی) گشاده دستی کند تا آنان مرگ او را از خداوند درخواست نکنند.:)

۳-حسن رفتار در خانواده: خانواده کانونی است که هر چه با صفا و گرم تر باشد، زندگی شیرین تر و توفیقات انسان بیشتر خواهد شد. ازاین امام رضا علیه السلام از قول رسول خدا، هم به حسن رفتار در خانواده توصیه کرده و هم از نوع رفتار ایشان با همسرشان خبر داده و می فرمایند:(( قَالَ رَسُولُ اللَّه (ص): أَحْسَنُ النَّاسِ إِیمَاناً أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً وَ أَلْطَفُهُمْ بِأَهْلِهِ وَ أَنَا أَلْطَفُکمْ بِأَهْلِی :رسول خدا (ص) فرمودند: کسی که ایمانش برتر از دیگران است، اخلاقش نیکوتر و به خانواده اش مهربان تر است و من نسبت به خانواده خود، مهربان ترم.:).

مقام معلم

در حدیثى از رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلّم مى‏ خوانیم: «الا اخْبِرُکُمْ بِاجْوَدِ الاجْوَدِ؟ اللَّهُ‏ الاجْوَدُ الاجْوَدُ! وَ انَا اجْوَدُ وُلْدِ آدَمَ! وَ اجْوَدُکُمْ مِنْ بَعْدى رَجُل عَلِمَ عِلْماً فَنَشَرَ عِلْمَهُ یُبْعَثُ یَومَ الْقِیامَةِ امَّةًوَحْدَهِ!؛ آیا به شما خبر دهم که بخشنده ‏ترین بخشنده‏ ها کیست؟ بخشنده‏ ترین بخشنده ها خداست، و من بخشنده ‏ترین فرزندان آدم هستم؛ و بعد از من از همه شما بخشنده‏ تر کسى است که علم و دانشى را فرا گیرد، و آن را نشر دهد و به دیگران بیاموزد، چنین کسى روز قیامت به تنهایى به صورت امّتى برانگیخته خواهد شد»

همچنین نقل شده است که فرمودند إنَّ اللّه َ و مَلائکَتَهُ حَتَّى النَّملَةَ فِی جُحرِها و حَتَّى الحوتَ فِی البَحرِ یُصَلّونَ عَلى مُعَلِّمِ النّاسِ الخَیرَ خداوند و فرشتگانِ او و حتى مور در لانه اش و حتى ماهى در دریا، بر کسى که به مردم خیر و خوبى بیاموزد درود مى فرستند.

مضاربه به شرط تملیک

در خصوص توزیع سود حاصل از سرمایه گذاری بین سرمایه گذار و گیرنده سرمایه سه حالت متصور است:

• تمامی سود برای گیرنده سرمایه باشد مانند قرض که چون رابطه مالک سرمایه با سرمایه قطع می‌شود تمامی سود حاصله برای قرض گیرنده خواهد بود و وی ضامن اصل مال برای صاحب سرمایه است. ( التملیک بالضمان)
• سود بین طرفین تقسیم شود مانند مضاربه که سود بین عامل و رب المال براساس توافق پیشین تقسیم می گردد.
•  تمامی سود متعلق به صاحب مال باشد و عامل سهمی از سود نداشته باشد مانند بضاعه که عامل به عللی و با توافق طرفین سهمی از سود نبرد

رمضان و رزق

یکی از دغدغه های مهم ذهنی بشر مسئله رزق و روزی می‌باشد. در بسیاری از موارد تلاش و زحمت ما به نتیجه نمی‌رسد و گاهی چیزی روزی مان می‌شود که توقعش را نداشتیم.

ماه رمضان زمان تقدیر روزی ماست که نسبت به آن غافل هستیم. حضرت امام صادق ع در حدیثی می‌فرمایند: در [ماه] رمضان، درهای آسمان گشوده می‌شوند، شیاطین به بند کشیده می‌شوند و اعمال مؤمنان پذیرفته می‌شود. رمضان، خوب ماهی است! در روزگار پیامبر خدا(ص) به ماه رمضان،‌«مرزوق (روزی یافته)» می‌گفتند. و وجود نازنین پیامبر خوبیها ص در وصف این ماه می‌فرمایند: [رمضان] ماهى است که خداوند، روزى ها و عمرها را در آن مى افزاید و زائران خانه اش را معیّن مى کند.

برادری دین

امیر المومنین حضرت علی بن ابی‌طالب علیه السلام به کمیل بن زیاد می‌فرمایند: «اخوک دینک فاحتط لدینک بما شئت»^[۱] 

 دین تو برادر توست، درباره دینت احتیاط نما. تقدیم خبر بر مبتدا دلالت بر حصر دارد. حضرت در این بیان به این نکته ظریف اشاره می‌نمایند که دین برادر ماست و باید دوره آن دیوار کشید تا کسی متعرض آن نشود. همچنانکه درخت مثمر در باغ و نه دشت محافظت می‌شود تا از گزند تند بادها و سارقان ثمره مراقبت شود ما نیز باید از دین خود مراقبت کنیم تا ثمر و میوه آن به تاراج نرود و در برابر طوفان شبهات خشک نشود.

استحکام دیوار حائط دین با اطاعت از خداوند متعال و مجهز شدن به علم و دانش امکان پذیر می‌باشد

نمازی برای سال جدید

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یُصَلِّی أَوَّلَ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ رَکْعَتَیْنِ فَإِذَا فَرَغَ رَفَعَ یَدَیْهِ وَ دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ- اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِیمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوْءِ وَ الِاشْتِغَالَ بِمَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ

آزاد سازی قیمتها

آزاد سازی قیمتها

یکی از توصیه های همیشگی اقتصاد متعارف و صندوق بین المللی پول برای فائق آمدن بر مشکلات اقتصادی شوک درمانی و آزاد سازی قیمتها است که برای خوبیهای آن داستانها و رویاپردازی های زیادی انجام می دهند لیکن در واقع آزاد سازی بدون رعایت پیش فرضهای ساختاری و فرهنگی آن چیزی جز افتادن در گرداب مشکلات نمی باشد. 

به دنبال آزاد سازی قیمتها، گرانی آشکار می شود که آثار و پیامدهای منفی اجتماعی بسی بیشتر از منافع زود گذر اقتصادی برای عده ی خاص خواهد داشت.

گرانی و بالا رفتن سطح قیمتها با التهاب در فضای روانی جامعه سبب شکل گیری انتظارات عقلایی به سمت افزایش قیمتها را به دنبال دارد

امام صادق علیه السلام در بیانی آثار منفی بالا رفتن قیمتها و گرانى را حاکم شدن بد رفتاری و سوء خلق، از بین رفتن امانت داری و بی قراری می شمارند.  

ایثار

حاکم شدن نفع فردی و کم رنگ شدن ایثار

عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: «یَأْتِی عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ عَضُوضٌ یَعَضُّ کُلُّ اِمْرِئٍ عَلَى مَا فِی یَدِهِ وَ یَنْسَى اَلْفَضْلَ وَ قَدْ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ لاٰ تَنْسَوُا اَلْفَضْلَ بَیْنَکُمْ» ثُمَّ یَنْبَرِی فِی ذَلِکَ اَلزَّمَانِ أَقْوَامٌ یُبَایِعُونَ اَلْمُضْطَرِّینَ أُولَئِکَ هُمْ شِرَارُ اَلنَّاسِ» .

امام ٰصادق (ع) فرمودند : چنان روزگار سختى بر مردم درآید که هرکسى آنچه دارد به دندان بگیرد و به کنجى خزیده و به تنها بخورد. با آنکه خداى عز و جل گفته است:«اى مردم. فضل و کرم را فراموش نکنید». در آن روزگار است که سودجویان به سراغ درماندگان مى‌روند تا هستى آنان را به بهاى اندک از چنگ آنان بربایند. این سودجویان بدترین خلق خدایند.

سرانجام انقلاب

 علی بن عیسی از ایوب بن یحیی جَنْدَل از امام موسی کاظم علیه السلام نقل می‌کند : مردی از اهل قم مردم را به سوی حق دعوت می‌کند و قومی گرداگرد او جمع می‌شوند به صلابت پاره‌های فولاد، تندبادها آنها را به لرزه درنمی‌آورد و از جنگ خسته نمی‌شوند و ترس به خود راه نمی‌دهند و بر خدا توکل می‌کنند و سرانجام، پیروزی از آن متقین است.»^[۱]

ده حُسن برای ده بانو

قال مولانا جعفر بن محمد الصادق ( علیه السلام ) عن امه فاطمة الزهراء (سلام الله علیها): إن الله تعالى أعطى عشرة أشیاء لعشرة من النساء التوبة لحواء زوجة آدم و الجمال لسارة زوجة إبراهیم و الحفاظ لرحیمة زوجة أیوب و الحرمة لآسیة زوجة فرعون و الحکمة لزلیخا زوجة یوسف و العقل لبلقیس زوجة سلیمان و الصبر لبرحانة أم موسى و الصفوة لمریم أم عیسى و الرضا لخدیجة زوجة المصطفى و العلم لفاطمة زوجة المرتضى

قاضی ابو محمّد کرخی در کتاب خود از حضرت امام جعفر صادق ع از فاطمه زهرا س روایت می‌کند که فرموند: ... خدای رئوف این ده خصلت را به این ده زن عطا فرموده است: توبه؛ حضرت حوّا، زیبایی؛ ساره همسر حضرت ابراهیم، حفاظ؛ همسر حضرت ایوب (که نامش رحبه بود)، احترام؛ آسیه (همسر فرعون)، حکمت؛ زلیخا  (همسر حضرت یوسف)، عقل؛ بلقیس (همسر حضرت سلیمان)، صبر؛ مادر حضرت موسی (که نامش برحانه بود)، برگزیدگی؛ مریم (مادر حضرت عیسی)، رضایت و خشنودی؛ حضرت خدیجه و علم و دانش؛ فاطمه س (همسر مرتضی علی ع)

حبط اعمال کافران

وَالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَلِقَآءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ۚ هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

و آنان که آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کردند، اعمالشان تباه و بی‌اثر شد. آیا جز به آنچه همواره [بر طبق کفر و انحرافشان‌] انجام می‌دادند، کیفر داده می‌شوند؟! (اعراف-۱۴۷)

آنچه سبب بقای اعمال ما و ذخیره آن می شود ایمان و اعتقاد ما به معاد است شاید بتوان اعمال حبط شده منکران معاد را به عمل کسی تشبیه نمود که در word مطلب علمی متقنی را با قلمی روان و خطی زیبا نگاشته باشد ولی چون اعتقاد به آینده و فردایی ندارد دکمه ذخیره (save) را نزده باشد با خاموش شدن رایانه هم چیز پاک می‌شود و دیگر اثری از آن مطالب وجود نخواهد داشت.

حلیت ربای بین زن و شوهر

صاحب جواهر در مبحث عدم ربا بین زن و شوهر می‌نویسد این که گفته‌ می‌شود بین زوج و زوجه ربا نیست به خاطر این است که بین زوج و زوجه در امور مالی نوعی تسلّط هست؛ هم زوج بر مال زوجه تسلّط دارد و هم زوجه بر مال زوج تسلط این نکته عقلایی منشأ شده است که بین این‌ها ربا حلال باشد. بعد صاحب جواهر نکاتی را ضمیمه می‌کند که بهتر است به عنوان وجه انصراف ذکر شود. ظاهر کلام صاحب جواهر این است که ذاتاً انصراف دارد. نکات دیگری را نیز به عنوان دلیل مستقل ذکر می‌کند. بهتر است این ادله به عنوان دلیل واحد ذکر شود. ایشان می‌فرماید: على أن الدائمة هی التی ثبت لها التفویض فی مال الرجل فی الجملة، کأخذ المأدوم و نحوه، کما أنها هی التی یتسلط الزوج على مالها بحیث لا یجوز لها العتق إلا بإذنه، على ما فی بعض النصوص.

ایشان می‌خواهد بفرماید این که گفته‌اند بین زوج و زوجه ربا نیست به خاطر این است که بین زوج و زوجه در امور مالی نوعی تسلّط هست؛ هم زوج بر مال زوجه تسلّط دارد و هم زوجه بر مال زوج تسلّط دارد. این نکته عقلایی منشأ شده است که بین این‌ها ربا حلال باشد. هما المتحدان فی المال عرفاً. (نجفی، ج۲۳/۳۸۱)