تبرک
أ. تبرک به آثار پیامبر صفیه میگوید: هرگاه عمر بر ما وارد میشد، دستور میداد تا کاسهای که از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) نزد ما بود به او دهیم، سپس آن را از آب زمزم پر مینمود و از آن میآشامید و به قصد تبرک بر صورتش میپاشید. صفیة بنت بحرة، قالت: استوهب عمّی فراس من النبی صلّى اللَّه علیه وآله وسلم قصعة رآه یأکل فیها. فأعطاه إیاها، قال: وکان عمر إذا جاءنا قال أخرجوا إلیّ قصعة رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه وآله وسلم، فنخرجها إلیه فیملؤها من ماء زمزم فیشرب منها وینضحه على وجهه.( الاصابة، ترجمه فراس، ج۵/۲۷۶)
ب. تبرک به دست پیامبر خدمتگزاران مدینه بعد از نماز صبح ظرفهای آب خود را نزد پیامبر میآوردند که آن حضرت دست مبارک خود را به جهت تبرک در آنها داخل کند عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، قَالَ: «کَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا صَلَّى الْغَدَاةَ جَاءَ خَدَمُ الْمَدِینَةِ بِآنِیَتِهِمْ فِیهَا الْمَاءُ، فَمَا یُؤْتَى بِإِنَاءٍ إِلَّا غَمَسَ یَدَهُ فِیهَا، فَرُبَّمَا جَاءُوهُ فِی الْغَدَاةِ الْبَارِدَةِ، فَیَغْمِسُ یَدَهُ فِیهَا» ( صحیح مسلم، ج۴/۱۸۱۲)
ج. تبرک به مو و ناخن پیامبر انس بن مالک گوید؛ دیدم که سرتراش، سر آن حضرت را میتراشید و اصحاب بر گرد آن حضرت جمع شده بودند و آن موها را به جهت تبرک میربودند عَنْ أَنَسٍ، قَالَ: لَقَدْ «رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَالْحَلَّاقُ یَحْلِقُهُ، وَأَطَافَ بِهِ أَصْحَابُهُ، فَمَا یُرِیدُونَ أَنْ تَقَعَ شَعْرَةٌ إِلَّا فِی یَدِ رَجُلٍ» ( صحیح مسلم، ج۴/۱۸۱۲)
فَلَمَّا حَضَرَتْهُ –معاویه حدود ۷۵ سالش بود - الْوَفَاةُ قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - کَسَانِی قَمِیصًا فَحَفِظْتُهُ، وَقَلَّمَ أَظْفَارَهُ یَوْمًا فَأَخَذْتُ قُلَامَتَهُ فَجَعَلْتُهَا فِی قَارُورَةٍ، فَإِذَا مُتُّ فَأَلْبِسُونِی ذَلِکَ الْقَمِیصَ وَاسْحَقُوا تِلْکَ الْقُلَامَةَ وَذَرُوهَا فِی عَیْنِی وَفَمِی فَعَسَى اللَّهُ أَنْ یَرْحَمَنِی بِبَرَکَتِهَا (تاریخ ابن اثیر، ج۳/۱۲۱)
د. تبرک به آب وضو پیامبر سَمِعْتُ أَبَا جُحَیْفَةَ، یَقُولُ: خَرَجَ عَلَیْنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِالهَاجِرَةِ – ظهر -، فَأُتِیَ بِوَضُوءٍ فَتَوَضَّأَ، فَجَعَلَ النَّاسُ یَأْخُذُونَ مِنْ فَضْلِ وَضُوئِهِ فَیَتَمَسَّحُونَ بِهِ (صحیح بخاری، ج۱/۴۹) وَإِذَا تَوَضَّأَ کَادُوا یَقْتَتِلُونَ عَلَى وَضُوئِهِ (صحیح بخاری، ج۲/۱۹۳)
ه. تبرک آب دهان پیامبر فَرَجَعَ عُرْوَةُ - عروة بن مسعود ثققی- إِلَى أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: أَیْ قَوْمِ، وَاللَّهِ لَقَدْ وَفَدْتُ عَلَى المُلُوکِ، وَوَفَدْتُ عَلَى قَیْصَرَ، وَکِسْرَى، وَالنَّجَاشِیِّ، وَاللَّهِ إِنْ رَأَیْتُ مَلِکًا قَطُّ یُعَظِّمُهُ أَصْحَابُهُ مَا یُعَظِّمُ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مُحَمَّدًا، وَاللَّهِ إِنْ تَنَخَّمَ نُخَامَةً إِلَّا وَقَعَتْ فِی کَفِّ رَجُلٍ مِنْهُمْ، فَدَلَکَ بِهَا وَجْهَهُ وَجِلْدَهُ، وَإِذَا أَمَرَهُمْ ابْتَدَرُوا أَمْرَهُ، وَإِذَا تَوَضَّأَ کَادُوا یَقْتَتِلُونَ عَلَى وَضُوئِهِ، وَإِذَا تَکَلَّمَ خَفَضُوا أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَهُ، وَمَا یُحِدُّونَ إِلَیْهِ النَّظَرَ تَعْظِیمًا لَهُ، وَإِنَّهُ قَدْ عَرَضَ عَلَیْکُمْ خُطَّةَ رُشْدٍ فَاقْبَلُوهَا، فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ بَنِی کِنَانَةَ: دَعُونِی آتِیهِ(صحیح بخاری، ج۲/۱۹۳)
